Upadek Gondolinu - J.R.R. Tolkien
Tego pana chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Podejrzewam, że nawet Ci, którzy nie mieli styczności z gatunkiem fantasy o tym autorze słyszeli, chociażby dzięki filmom na podstawie trylogii Władca Pierścieni i Hobbita. Powieść, o której dzisiaj chcę opowiedzieć czekała na swoją publikację 100 lat i opowiada piękną historię - historię ludu elfów. W książce znajdziemy kilka wersji tej samej opowieści, a także jej wersję ostateczną. Poznamy Tuora, który jest spokrewniony z Turinem (jest jego kuzynem)- w tym miejscu puszczam oczko do wszystkich fanów Tolkiena, którzy przeczytali Dzieci Hurina. Poznamy także historię rodziny Elronda. Zostaną nam przedstawione sekrety do tej pory nieznane, a także przeszłość Śródziemia zostanie nieco rozjaśniona.
Do niektórych fragmentów jest dodany komentarz Christophera Tolkiena, który pozbierał wszystkie chaotyczne i niewyraźne notatki swojego ojca na temat Gondolinu w jedną całość. Powiem szczerze, że to dziwne uczucie czytać komentarze człowieka, który niedawno odszedł. Nie jest to jedyny dodatek, który znajdziemy w książce. Podczas lektury będziemy mogli się także zachwycać pięknymi ilustracjami Alana Lee, a na samym końcu książki został umieszczony słowniczek, a także mapa, na której możemy śledzić podróż głównego bohatera.
Sama historia Tuora pochodzi z początków wieków. Na długo przed wydarzeniami ze znanego nam Hobbita i Władcy Pierścieni. W historii tej poznajemy Ulma, elfów, a także upartego władcę Gondolinu-Turgona, który dołożył wszelkich starań, żeby miasto było rajem na ziemi, a także bezpiecznym schronieniem przed Orkami i Morgothem. W opowieści jest też zawarta historia wielkiej miłości pomiędzy Tuorem, a córką Turgona. Mamy też tutaj trochę nawiązań do Silmarillionu. A jak upadł Gondolin? Tego już musicie się dowiedzieć sami.
Jestem pewna, że każdy fan Tolkiena będzie zadowolony mogąc przeczytać tą niewielką książkę i poznać kilka nowych wątków na temat Śródziemia.
Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej, a także na Legimi. (PW)
Mój rok relaksu i odpoczynku. Ottessa Moshfegh
Książka o dziewczynie, która sama zamyka sie w mieszkaniu chcąc spędzić rok w odosobnieniu. Wydaje się, że powinna być szczęśliwa - jest bogata, młoda, wykształcona; niestety nie jest. Ma wszystko, ale chce nie mieć niczego! Chce zasnąć, bo tylko kwarantanna od samej siebie może ją uleczyć. Wypisać się z życia. Nie wychodzić z domu, leżeć na kanapie, łykać tabletki na sen i nie robić NIC - to marzenie głównej bohaterki.
To powieść o samotności, depresji, braku radości życia w wydawałoby się "wspaniałym życiu", nie pozbawiona jednak czarnego humoru, momentami śmieszna, wymagająca zastanowienia się nad emocjami i skomplikowaną strukturą ludzkiej duszy. Zaskakująca, klaustrofobiczna, powolna fabuła, dziwni bohaterowie i początek nowego milenium. Polecam gorąco, książka dostępna w książnicy karkonoskiej i w Legimi. (GB)
Żywego ducha. Jerzy Pilch
Prawdopodobnie jest czerwiec, w pewnym momencie tak się wydaje narratorowi. Jest zupełnie sam,- on, ostatni człowiek na świecie, jedyny który przeżył. To nie był wybuch bomby, żadna plaga nie spadła z nieba, przez świat nie przeszła zaraza, nie było to dzieło terrorystów, jedynie nagle wszyscy inni zniknęli. Nastąpił koniec ludzkości, świat istnieje nadal. „Jerzy Andrzej Kubica z Sigły. Pan i jedyny władca Europy, najprawdopodobniej Pan całego świata” jest dla siebie jedynym towarzystwem, bywał samotnikiem, teraz otrzymał bezmiar samotności. Na wszystko ma czas, korzysta bez ograniczeń ze sklepów, hoteli, odwiedza cudze mieszkania, zaczyna słyszeć głosy, dopada go bezsenność, a wyobraźnia płata figle. Ciężko jest mu samemu na świecie, trzeba dużo myśleć, zaczyna brakować nowych kolekcji mody. Co z tego, że jest właścicielem wszystkiego, ludzki świat powoli popada w ruinę, rozsypuje się, gnije. Czy ratunkiem może być literatura? Może już ktoś opisał podobną sytuację? Czy raczej religia? A może w apokalipsie nie ma ratunku? I komu o tym opowiedzieć, kiedy nie ma do kogo gęby otworzyć. Znakomity esej Jerzego Pilcha skłania do refleksji na trwałością świata, materializmem, odwołuje się do literatury i sztuki, stawiając je wyżej od nauki, rozważa boskie intencje. Autor dyskutuje sam ze sobą, jak dobrze, że można się tej dyskusji przysłuchać. Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (JJ)
Ucieszki Cieszka. Zdeněk Svěrák
Boguszek dorastał między kapustą i kalarepą w ogrodzie nieopodal dużego miasta. Wszyscy nazywają go Cieszkiem, bo zawsze ma dobry humor i się ze wszystkiego cieszy, nawet jak się oparzy pokrzywą! Od samego rana zastanawia się nad tym, co o go dziś spotka. Ciekawość świata wplątuje go w wiele przygód, czasem są one niebezpieczne, albo mogą wywołać strach. Jednak nie u Cieszka. Przeczytajcie o tym jak się nauczył gwizdać, jak odkrywał tajemnice we mgle, jak się urodziły wężowe dzieci. Książka zachwyca pięknym językiem i dostrzeżeniem uroków zwykłego życia, nauczy cieszyć się z urodzin psa, z patrzenia na motyla, wyjścia na targ, zarycia nosem w zagon marchewek, czy z przytrzaśniętego drzwiami palca. Cieszek jest szczęśliwym dzieckiem, bo nikt mu niczego nie zabrania. Znakomity czeski humor. Bądźmy jak Cieszek, cieszmy się z każdego dnia! Książka dostępna w Książnicy Karkonoskiej. (JJ)
