Miasto uśpionych kobiet. Gyula Krudy
To jeden z tych autorów, o którym tyle się słyszało i przeczytało u innych, a ciągle brakowało jego utworów, aby móc skonfrontować wyobrażenia. Jeżeli ktoś sięgał po prozę Sándora Máraia, to oczywiście musiał trafić na nazwisko największego węgierskiego prozaika, choćby w powieści, którą mu poświęcił „Sindbad powraca do domu”, nawiązując w ten sposób do cyklu opowiadań Gyula Krudy'ego, gdzie główną postacią, narratorem jest właśnie Sinbad. Również dla Krzysztofa Vargi każda okazja jest dobra, by przywołać jednego ze swoich ulubionych pisarzy. Wielu uważało go za niezrównanego i niekwestionowanego mistrza stylu i języka. Jak przystało na Węgra był wielbicielem i stałym bywalcem kawiarń, kabaretów i tych wszystkich przybytków, w których tak szybko i niepostrzeżenie mija czas, o przyjemnościach nie wspominając. Pracował nad ranem, bo wtedy docierał do domu, a kurier z redakcji miał się pojawić lada moment. Żeby w takich okolicznościach stworzyć tak piękne rzeczy i w tak nieprzebranej ilości, to musi być talent. Muza była dla niego bardzo szczodra. Natura mniej, bo przeżył tylko 55 lat i niestety szybko popadł w zapomnienie, ale renesans jego twórczości trwa już od jakiegoś czasu. Dzięki dwóm świetnym tłumaczkom, Elżbiecie Cygielskiej i Teresie Worowskiej, dostaliśmy wybór krótkich form prozatorskich. „Miasto uśpionych kobiet” zawiera felietony, ale przede wszystkim opowiadania z różnych okresów jego pisarstwa. Wystarczy, żeby się zakochać i czekać na kolejne pozycje. Znamy te klimaty węgierskich miasteczek, gdzie gospoda, kościół, ratusz stanowią centrum sennej prowincji, tak oddalonej od budapesztańskiego zgiełku i gwaru, ale za to emocje, namiętności odnotowują już zupełnie inną temperaturę i czasami nieistotne wydarzenie sprawia, że sięgają one zenitu, jak w opowiadaniu otwierającym wybór „Towarzysz podróży”, w którym pojawia się obcy mężczyzna, znudzony własną egzystencją, sam nie wie, kiedy przekroczył smugę cienia, ale ciągle ma nadzieję, że uczucie przywróci go z martwych. Tyle, że zakazana miłość na prowincji nieodmiennie nosi w sobie zapowiedź tragedii. Kto gotów, aby dać się uwieść tej afirmacji życia, mocy wyobraźni, urodzie stylu, fantazji porównań? Gyula Krudy czeka w zbiorach Książnicy Karkonoskiej, bo oprócz omawianej książki, warto jeszcze sięgnąć po kwietniowy numer Literatury na Świecie. Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (KH)
Niewinne ofiary. Katarzyna Wolwowicz
„Niewinne ofiary” mają zgrabnie poprowadzoną fabułę, dynamicznie prowadzone wątki, a bohaterowie są realni i dość wyraziści. Jednakże książka nie jest typowym kryminałem – mało w niej wątków z tego gatunku literatury, za to sporo jeśli chodzi o obyczajowe i psychologiczne aspekty. Właśnie to połączenie sprawiło, że pozycję jeleniogórzanki Katarzyny Wolwowicz czyta się szybko i z dużą przyjemnością. Dla miłośników typowego kryminału książka będzie jednak za mało „kryminalna” i może pozostawić niedosyt z tym związany.
W przesieckim lesie zostają odnalezione zwłoki dwóch dziewczynek. Przed śmiercią zostały zgwałcone, a ich ciała są rozczłonkowane co robi piorunujące wrażenie nawet na najbardziej doświadczonych policjantach. Sprawę przydzielono komisarz Oldze Balickiej, a jej partnerem zostaje Kornel Murecki – nowoprzybyły z Warszawy. W miarę prowadzenia śledztwa coraz więcej pobocznych wątków łączy się zgrabnie w jedną całość. Czy policjantom uda się odkryć kto stoi za brutalnym morderstwem? Czy inne dzieci też są zagrożone? Książka stanowi pierwszą część cyklu, której akcja osadzona jest w Kotlinie Jeleniogórskiej. Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (AS)
Siedem minut po północy. Patric Ness - na podstawie pomysłu Siobhan Dowd
Conor to cichy, uczynny chłopiec, zamknięty w sobie i trzymający się z dala od rówieśników. Głównym tego powodem jest bardzo poważna choroba jego matki. Do tego w nocy, o 00:07, po raz kolejny pojawi się potwór – inny niż większość potworów. Ten będzie żądał PRAWDY i to właśnie wyzwalająca prawda jest główna myślą tej błyskotliwej powieści. Zaś przed finałem czytelnik musi jednak poznać trzy inne, z pozoru niesprawiedliwe opowieści, które silnie uderzą w jego poczucie moralności.
Książka z mocno kontrastowymi, czarno-białymi ilustracjami, wydana na papierze fotograficznym, z wytłaczanymi srebrnymi literami na okładce. Z pozoru mroczna, rozpoczynająca się jak horror dla młodzieży. Okazuje się jednak, że w krótkich rozdziałach o prostej i obrazowej treści, kryje się mądra i trudna historia. To nie jest lekka opowiastka do poduszki, jak i nielekkim jest życie Conora i demony, z którymi na co dzień się zmaga. Powieść już od pierwszych stron intryguje i wciąga bez reszty. Wyjątkowo rzetelne ujęcie problemu i lekkość pióra autora sprawiają, że treść ma bardzo unikatowy charakter. Książka „Siedem minut po północy” powinna trafić nie tylko w ręce każdego dziecka, które zmaga się z problemami podobnymi do tych dręczących głównego bohatera, ale również do każdego dorosłego, który z tą trudną prawdą ciężkiej choroby musi swoje dziecko skonfrontować. Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (MM)
