Piątek, 29 marca
Imieniny: Helmuta, Wiktoryny
Czytających: 10277
Zalogowanych: 15
Niezalogowany
Rejestracja | Zaloguj

JELENIA GÓRA: Wspinaczka na świętą górę. Poeta, mędrzec, filozof o regionie

Wtorek, 8 marca 2011, 8:19
Aktualizacja: Środa, 9 marca 2011, 22:30
Autor: TEJO
JELENIA GÓRA: Wspinaczka na świętą górę. Poeta, mędrzec, filozof o regionie
Fot. TEJO
Verba volant, scripta manent – to łacińskie porzekadło przyszło mi na myśl, kiedy zagłębiłem się w świat przedstawiony w książce zatytułowanej „Wejście na świętą górę” o podtytule „Obserwatorium Karkonoskie”, pióra Andrzeja Więckowskiego. Słowa ulatują, pismo pozostaje.

Podróż. Do końca sam nie wiem, dlaczego takie skojarzenie. Podróż i książka jako druh wierny, który nie poszuka sobie innego towarzysza. Co najwyżej ty go odrzucisz w znudzeniu, znużeniu lub zmęczeniu. Jednak gdybym jeździł jak jeszcze kilkanaście lat temu niczym wariat między Jelenią Górą, Warszawą i Jelenią Górą, nie zawahałbym się ani chwili i zabrał do przedziału wolumin Andrzeja Więckowskiego. To dobra pozycja dla krajan, którzy wciąż poszukują swojego miejsca. Nie do pogardzenia dla tych, którzy już locus odnaleźli.

Obserwatorium Karkonoskie wpisane jest w tę pozycję nie bez powodu. Otóż zawiera ona w wersji poszerzonej wszystkie eseje, które prowadzący owo wydarzenie od roku 2007 do 2010 wygłaszał jako pełne polotu, a czasami i niezrozumienia, wstępy. Autor nie posługuje się bowiem językiem w lot chwytanym. Idiolekt, czyli mowa osobnicza Andrzeja Więckowskiego, jest nasączona intelektualizowanym podejściem do otaczających nas zjawisk. Ale czy to zarzut? Nie!

Są bowiem pozycje i ich autorzy, którzy – ot tak prosto z mostu – kładą literacką kawę na ławę. Księgarskie półki od takich właśnie książek się uginają. I dobrze. Ale z drugiej strony brakuje czegoś do gimnastyki umysłu. Czegoś, co intryguje, zmusza do poszukiwania, do zgłębienia, do zdobycia kolejnego stopnia wtajemniczenia. Chwycenia wiedzy, która sama w sobie jest niezgłębiona i bezgraniczna.

Otwarta na wizję i jednocześnie dająca impuls do buszowania po meandrach zwojów mózgowych. Książka, która niosąc ze sobą mądrą refleksję, kształtuje ducha lokalności. Pozwala nam pojąć nasze „tu i teraz” we wszystkich (może prawie wszystkich) jego wymiarach. Oczywiście nie jest to możliwe bez wspinaczki, niełatwej wszak, ale dającej zdobywcy satysfakcję ze stanięcia na szczycie tego „ośmiotysięcznika”.

Wgłębiając się w lekturę „Wejścia na świętą górę” doświadczyłem kilka świetnie wytłumaczalnych „déja vus”. Brałem bowiem udział (głównie bierny, ale zdarzyło się też, że czynny) w większości sesji Obserwatorium Karkonoskiego. Przezwyciężywszy początkowy sceptycyzm, stałem się z czasem jednym z fanów tego forum. I wiele z tekstów zamieszczonych w książce już raz słyszałem w brzmieniu oryginału. Dodam, że ulotnym. Jakże mi wtedy brakowało powrotu do niektórych tez Andrzeja Więckowskiego. Nierealnego w sumie bez możliwości sięgnięcia do źródła. Teraz to źródło tętni obok mnie.

Książkę podzielono na księgi kipiące poetycką prozą mędrca filozofa i poety lokalności. Z treści – poza wieloma kontekstami i refleksjami poszczególnych tematów – wniosek jest podstawowy: te słowa wyszły spod pióra kogoś, kto swój region kocha. Choć wytyka mu wiele niedoskonałości, czyni to nie z poczucia własnej wyższości, ale z troski o świat wokół nas.

Do wejścia w owo sylwiczne uniwersum zaprasza wstępem Henryk Waniek. Był zresztą gościem Obserwatorium Karkonoskiego. Ten znakomity malarz i pisarz tak je podsumowuje: „Obserwatorium Karkonoskie /…/ stało się już poważną lokalną instytucją, lub raczej wypróbowanym klubem lokalnych dobrych duchów, platformą reanimacji regionu i – kto wie? – pasem startowym dla tych, którzy będą zapełniać treścią jego białe plamy; kształtować jego przyszłą dorzeczność i przyzwoitość. Oby.”

Obserwatorium Karkonoskie póki co znikło z kalendarza wydarzeń Biura Wystaw Artystycznych. Sam prowadzący przyznał, że być może idea się nieco wypaliła i potrzebny jest drugi oddech. Ale – o ile zapotrzebowanie będzie – obserwatorium powróci. Niemniej jednak warto ten drugi oddech złapać wchodząc na świętą górę, czyli czytając zbiór myśli Andrzeja Więckowskiego.

I nie tylko. „Wejście na świętą górę” zawiera bowiem kilka tekstów Jana Stolarczyka, który – wraz z gronem entuzjastów – zabawił się w poszukiwania zapomnianego plemienia Wierzcholców. Aby obraz był pełen, słowu pisanemu towarzyszy ilustracja: fotografie Karkonoszy autorstwa: Ewy Andrzejewskiej, Janiny Hobgarskiej, Wojciecha Zawadzkiego i Tomasza Mielecha. Nazwiska znane na tyle, że biografii nie będę w tym miejscu przytaczał.

Promocja „Wejścia na świętą górę” będzie miała miejsce 10 marca o godz. 18 w Biurze Wystaw Artystycznych, które – przy wsparciu Urzędu Marszałkowskiego we Wrocławiu i Urzędu Miasta w Jeleniej Górze, tę książkę wydało.

Ogłoszenia

Czytaj również

Dodaj komentarz

Zaloguj
0/1600

Czytaj również

Sonda

Czy chodzę do teatru?

Oddanych
głosów
499
Tak
23%
Nie
41%
Czasami
25%
Nie chodzę
11%
 
Głos ulicy
Nie chodzę do fryzjera, bo fryzjer przyjeżdża do mnie
 
Miej świadomość
100 konkretów (zrealizowano 10%): SUKCES czy PORAŻKA?
 
Rozmowy Jelonki
Przebudowy i remonty
 
Kilometry
Pociągiem do Karpacza już w czerwcu
 
Aktualności
Życzenia dla mieszkańców Piechowic
 
Polityka
Z pustego i Salomon nie naleje
 
Kultura
Zagrali w Podgórzynie
Copyright © 2002-2024 Highlander's Group