– Skontaktowałem się z kilkoma bractwami wikingów, które działają głównie w północnej Polsce i na Pomorzu – mówi Stanisław Firszt, dyrektor Muzeum Przyrodniczego. – Najpewniej entuzjaści dawnej kultury skandynawskiej przyjadą do nas w lipcu i rozłożą obozowisko w Parku Norweskim – wyjaśnia. Wikingowie będą urządzać różne pokazy i zaproszą gości do swojego obozu. Uświetnią także jubileuszowe obchody zaplanowane na 18 lipca tego roku. Impreza ma być cykliczna. W przygotowaniach będzie miała także udział Ambasada Norwegii w Warszawie.
W zamian polscy wikingowie zwiedzą region jeleniogórski. Wielu z nich nie widziało jeszcze świątyni Wang zbudowanej w Norwegii i przewiezionej w Karkonosze w 1842 roku. Jest to jedyna w Europie autentycznie norweska budowla znajdująca się poza Norwegią.
Festiwal Wikingów będzie norweskim akcent 100-lecia całego kompleksu. Pawilon do Parku Fuellnera trafił dzięki kaprysowi fabrykanta i zarazem wielkiego miłośnika regionu oraz Cieplic. Eugen Fuellner, właściciel cieplickiej fabryki maszyn papierniczych oraz okolicznych gruntów – podczas swojej podróży do Norwegii – tak zauroczył się budynkiem restauracji w pobliżu Oslo, że postanowił wybudować podobny obiekt w Cieplicach.
Projekt autorstwa niejakiego Folgnera pochodzi z Norwegii, a budowę pawilonu Fuellner zlecił cieplickiej firmie Paula Ansorge. Całość powstała w stylu ludowego budownictwa skandynawskiego. Dom wykonano z drewnianych, bejcowanych bali, osadzonych na podmurówce. Sporo tu zakamarków, tarasów widokowych, elementów ozdobnych. Uroku wnętrzom dodają belkowane stropy.
Kiedy pawilon powstawał, nikt nie przewidział, że będzie tu w przyszłości muzeum – mówi Stanisław Firszt. – Prace przy zakładaniu parku i budowie pawilonu rozpoczęły się w 1906 roku. Całość została oddana trzy lata później, 18 lipca, w 25-lecie pożycia pary cesarskiej – dodaje. Wiadomo, że wszystko było gotowe wcześniej, ale fabrykant celowo czekał na tę dostojną okazję.
Pawilon zbudowano jako domek myśliwski. Była tam restauracja, kawiarnia, klub towarzyski oraz pokoje gościnne, pełne trofeów myśliwskich oraz eksponatów broni. Lokal gastronomiczny był tu także po wojnie. Dopiero w 1967 roku do pawilonu przeniesiono z Długiego Domu resztki kolekcji Schaffgotschów i urządzono tu Muzeum Przyrodnicze.
