O tym, dlaczego warto dać szansę podopiecznym jeleniogórskiego schroniska, tradycyjnie opowiada wolontariuszka Anna Kaczmarczyk:
Moja znajomość z Shantim, choć jest zaledwie kilka tygodni w schronisku, trwa już ponad rok. Widziałam go wielokrotnie jak chodził ulicami Cieplic, samotny i przeraźliwie zaniedbany. Shanti jednak nie pozwalał zbliżyć się człowiekowi do siebie, uciekał kiedy tylko poczuł się zagrożony. Tak bardzo potrzebował pomocy i jednocześnie nie potrafił jej przyjąć. Był dla mnie jak duch pojawiający się nie wiadomo skąd i znikający bezszelestnie. Na szczęście nadszedł właściwy moment i udało się w końcu go złapać. Nie stawiał zbytnio oporu, zmęczony i zaniedbany poddał się. W schronisku powoli odżywa, regularne posiłki, spacery, zabiegi pielęgnacyjne powodują pozytywne zmiany. Jego prawie 10-letnie ciało jest zapiskiem trudnego życia. Widać wiele starych złamań, najbardziej widoczna jest bardzo źle zrośnięta prawa łapa. To pies, który wiele przeżył, doświadczając ogromnego bólu i samotności. Na początku był ogromnie nieufny, teraz to się zmienia. Shanti ma wspaniały charakter. Jest niezwykle spokojny, opanowany, bezgranicznie łagodny. Z wielką akceptacją podchodzi do życia, potrafi cieszyć się z drobiazgów. Rozpoczął teraz nowy etap, pobyt w schronisku da mu możliwość zregenerowania sił, odnowy. Wierzę, że będzie to tylko jeden z rozdziałów, jaki napisał dla niego los. Kolejna część jego życia to czas, który powinien spędzić przy rodzinie jakiej chyba nigdy nie posiadał.
Basza to pies w średnim wieku (ma około 8 lat) i średniej budowy ciała. Niewątpliwie ma nieprzeciętną urodę, w jego genach dopatrujemy się pokrewieństwa z psami rasy chow chow. Bujna, ruda szata, okazały ogon, chód pełen dostojeństwa. Basza ma w sobie wiele wspaniałych cech, jest psem, którego nie można nie lubić. Za co przede wszystkim? Chyba za spokój, jaki zyskujemy dzięki przebywaniu w jego towarzystwie. Basza ma w sobie wielką pewność, nigdy się nie waha. Wie, że postępuje dobrze. To bardzo mądry pies, stąd jego decyzje są właściwe, nie trzeba stale go kontrolować. Szybko zaczyna ufać nowo poznanym ludziom, bardzo docenia czas spędzony z człowiekiem. Pięknie chodzi na smyczy, jest posłuszny. Trudno dopatrzeć się w nim cech wymagających korekty, ponieważ jest on bardzo dobrze wychowany. Czasami tylko zachowuje się zbyt powściągliwie w kwestii np. głaskania. Widać, że bardzo tego chce widocznie jednak nie był nauczony takiej formy kontaktu. Przyzwyczaja się jednak szybko, a dzięki temu, że tak łatwo akceptuje towarzystwo człowieka, to z czasem też chce i dąży do bliskości. Basza jest piękny wewnętrznie i zewnętrznie. Ten niezwykły pies czeka na Państwa odwiedziny każdego dnia. Uśmiech nie znika z jego pyszczka, oczy stale wypełnione są nadzieją. On mocno wierzy, że szczęśliwy dzień wkrótce nadejdzie.
Tośka ma około 7 lat, jest mixem amstaffa. Jej drobne ciało cały czas jest w ruchu. Tośka uwielbia aktywność, realizuje się w zadaniach, czynne spędzanie czasu jest dla niej najlepszą formą rozrywki. Jest u nas z przerwami prawie 2 lata, dwie adopcje, jakie miała w tym czasie okazały się porażką. Właściwie nie ze swojej winy Tosia wraca cały czas do nas. W pierwszym przypadku rozminęły się oczekiwania właścicieli względem Tosi. Jest ona wymagającym psem, potrzebuje dużo czasu i uwagi. Nadaje się tylko do rodzin aktywnych, ta bystra suczka nie znosi nudy i stagnacji. W zamian za poświęcenie właścicieli Tośka ofiaruje swoje serce, miłość, wierność. Bardzo szybko przywiązuje się do ludzi, jest niezwykle oddana człowiekowi. Ale w jej życiu musi zostać zachowana równowaga. Jeśli zapewnimy Tosi odpowiednią dawkę ruchu, ćwiczenia to wtedy- spełniona odda człowiekowi wszystko co najlepsze. Kilkanaście miesięcy temu trafiła do nas w bardzo złym stanie. Wychudzona straszliwie, wymęczona, długo dochodziła do siebie także psychicznie. Dopiero po jakimś czasie pokazała całą swoją skomplikowaną naturę. Wspaniałą lecz będącą również wyzwaniem. Jej życie u nas, ciągłe powroty można traktować w kategoriach porażki. Ale warto spojrzeć na cała sytuację z innej perspektywy. Może Tośka po prostu nie trafiła jeszcze na swoich ludzi. Na osoby, które staną się jej dopełnieniem, i z którymi będzie bezgranicznie szczęśliwa?
